CBT-E และ FBT สำหรับวัยรุ่นที่มีปัญหาเรื่องการกิน pussy888

ผลลัพธ์ที่คล้ายกันในการทดลองประสิทธิผลแบบไม่สุ่มตัวอย่าง

การรักษาโดยใช้ครอบครัว (FBT) เป็นการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับวัยรุ่นที่มีความผิดปกติในการรับประทานอาหาร ได้รับการประเมินในระดับที่น้อยกว่าในกลุ่มวัยรุ่นการบำบัดด้วยความรู้ความเข้าใจและพฤติกรรมที่เพิ่มขึ้น (CBT-E) ได้แสดงผลลัพธ์ที่มีแนวโน้ม อย่างไรก็ตามไม่มีการศึกษาก่อนหน้านี้ได้เปรียบเทียบประสิทธิผลของการรักษาทั้งสอง

การศึกษาใหม่ที่ตีพิมพ์ใน Psychological Medicine ได้เปรียบเทียบประสิทธิผลสัมพัทธ์ของ FBT และ CBT-E ที่จัดทำโดย Center for the Treatment of Eating Disorders (CTED) ที่ Children"s Minnesota, MN ซึ่งเป็นคลินิกเฉพาะทางสำหรับเด็กที่ให้การรักษาผู้ป่วยในและผู้ป่วยนอกแก่เยาวชนและพวกเขา ครอบครัว

ตลอดระยะเวลาการศึกษา (กรกฎาคม 2015 ถึงพฤศจิกายน 2019) ผู้ป่วย 107 คนมีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์สำหรับการศึกษา ในจำนวนนี้มี 10 ครอบครัวที่ถอนความยินยอมและมีผู้ป่วย 97 คน (83 เปอร์เซ็นต์) และครอบครัวของพวกเขาได้รับการลงทะเบียนและเสนอทางเลือกระหว่างหนึ่งในสองการรักษาด้วยตนเอง: FBT หรือ CBT-E

ผู้เข้าร่วม / ครอบครัวห้าสิบเอ็ดคน (52.5 เปอร์เซ็นต์) เลือก FBT และ 46 (47.5 เปอร์เซ็นต์) เลือก CBT-E กลุ่มตัวอย่างแบ่งออกเป็นกลุ่มประชากรตามรุ่นที่มีน้ำหนักน้อยกว่า ([<90 เปอร์เซ็นต์ดัชนีมวลกายเฉลี่ย (mBMI)]; 38 เปอร์เซ็นต์ของผู้เข้าร่วม) และกลุ่มประชากรตามรุ่นน้ำหนักที่สูงขึ้น โดยไม่คำนึงถึงกลุ่มน้ำหนักตัวผู้เข้าร่วมที่เลือก CBT-E มีอายุมากขึ้นโดยเฉลี่ยมีอาการป่วยนานขึ้นและมีภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลที่สูงขึ้นการรักษาสุขภาพจิตก่อนหน้านี้มากขึ้นและอัตราความบกพร่องทางจิตสังคมที่สูงขึ้นเนื่องจากลักษณะการกินผิดปกติ

การประเมินได้รับการบริหารที่พื้นฐานการสิ้นสุดการรักษาและการติดตามผล 6 และ 12 เดือน การรักษาประกอบด้วย 20 ครั้งในช่วง 6 เดือนยกเว้นกลุ่มประชากรที่มีน้ำหนักตัวลดลงซึ่ง CBT-E ประกอบด้วย 40 ครั้งในช่วง 9-12 เดือน

โดยไม่คำนึงถึงกลุ่มประชากรตามน้ำหนัก FBT แสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพมากกว่า CBT-E ในแง่ของความชันของน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นตั้งแต่การตรวจวัดพื้นฐานจนถึงสิ้นสุดการรักษา อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่กรณีอีกต่อไปสำหรับการติดตามผล 6- หรือ 12 เดือน ในความเป็นจริงเมื่อติดตามผล 12 เดือนเปอร์เซ็นต์ของ mBMI ในกลุ่มที่มีน้ำหนักต่ำกว่าคือ 96.2 ใน FBT และ 96.4 ใน CBT-E

CBT-E น้ำหนักเพิ่มขึ้นทีละน้อยเมื่อเทียบกับ FBT เมื่อสิ้นสุดการรักษาดูเหมือนจะเป็นเพราะกลยุทธ์ที่แตกต่างกันที่ใช้เพื่อให้น้ำหนักเพิ่มขึ้นในสองวิธีนี้ ใน CBT-E น้ำหนักที่เพิ่มขึ้น (ตามที่ระบุไว้) จะได้รับการแก้ไขหลังจาก 4 สัปดาห์ของการรักษาและเฉพาะเมื่อผู้ป่วยได้ข้อสรุปว่าพวกเขาจำเป็นต้องมีน้ำหนักตัวน้อย ในทางตรงกันข้ามการเพิ่มน้ำหนักใน FBT (เมื่อระบุ) จะได้รับการแก้ไขตั้งแต่เริ่มแรกในขณะที่ผู้ปกครองได้รับการสนับสนุนให้ขับเคลื่อนวาระนี้

อย่างไรก็ตามเนื่องจากผู้ป่วยส่วนน้อยจำนวนมากในกลุ่มที่มีน้ำหนักตัวสูงขึ้น (,22 เปอร์เซ็นต์) การเพิ่มของน้ำหนักจึงไม่ใช่เป้าหมายในการรักษาประสิทธิภาพของการรักษาทั้งสองจึงได้รับการประเมินตามที่กำหนดไว้ในแง่ของการปรับปรุงความผิดปกติของการกินทางจิต ในโดเมนนี้การรักษาทั้งสองแสดงให้เห็นถึงการปรับปรุงในด้านจิตพยาธิวิทยาของโรคการกินโดยไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในช่วงเวลา ยิ่งไปกว่านั้นการรักษาทั้งสองส่วนใหญ่สร้างผลกำไรที่คล้ายคลึงกันในมาตรการของโรคจิตทั่วไปและการด้อยค่าทางคลินิก

จุดข้อมูลที่น่าสนใจคือการเลือกระหว่าง FBT และ CBT-E ส่งผลให้ผู้เข้าร่วมที่มีอายุมากกว่าและน้อยกว่าที่เลือกใช้ CBT-E สิ่งนี้นำไปสู่การคาดเดาว่าพ่อแม่คิดว่าการบำบัดเป็นรายบุคคลมากกว่าการบำบัดแบบครอบครัวจะเหมาะสมกว่าเมื่อลูกหลานของพวกเขาอายุมากขึ้นและไม่สบายมากขึ้น

โดยสรุปผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า FBT และ CBT-E ได้ผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกันในการรักษาวัยรุ่นที่มีความผิดปกติในการรับประทานอาหารทำให้ CBT-E เป็นวิธีการรักษาที่เหมาะสมสำหรับวัยรุ่นที่มีปัญหาการกิน pussy888